The management of political parties in Indonesia (Pengurusan parti-parti politik di Indonesia)

Moh Ilham A Hamudy, M Saidi Rifki

Abstract


Indonesian Political parties cannot yet be fully expected to be the supporters of a democratic government. The political parties, which initially act as the driving force of new ideas and concepts for people's welfare, has turned into the source of the egoistic battle for power. Instead of being a media for people's freedom to gather and organize, the political parties created political euphoria and having a corrupt image. The internal problems of political parties intertwined with the poor regulation of the party system, especially on its funding. Therefore, this study intended to provide an overview of the state of political parties while trying to provide a solution for structuring political parties in Indonesia. To achieve this goal, this study used the desktop study method to collect various relevant information and used a qualitative approach since the phenomenon of political parties was multidimensional. The results showed that the political parties re-structuring should carried out through internal institutionalization, sharpening the political platform, fixing its regeneration system, improving its political communication, and increasing the political party funding. As such, internally, the political parties need to reform their Articles of Association, and externally, the government needs to revise the regulation of political party funding. Control of the finances of political parties must be carried out thoroughly. Some solutions in this research can be considered offerings, as an effort to make political parties both organizational and governance. So that the existence of political parties is in line with the spirit of improving Indonesia's democratic system.

 

Keywords: political parties; democracy; political party funding; political communication; pathology

 

Abstract

Parti-parti politik di Indonesia belum lagi boleh diharapkan untuk menyokong sistem demokratik sepenuhnya. Meskipun pada awalnya parti-parti politik Indonesia menjadi tujah pembaharuan idea dan konsep kepada kebajikan rakyat, parti-parti itu kemudiannya bertukar menjadi sumber pertembungan kuasa yang egoistik. Berbanding berperanan sebagai medium kepada perjuangan rakyat, parti-parti politik menciptakan sensasi dan imej yang menyeleweng. Masalah dalaman parti-parti politik Indonesia bersangkutan dengan kelemahan peraturan di dalam parti, khasnya melibatkan pendanaan.  Kajian ini, untuk itu, bertujuan untuk menyediakan satu refleksi terhadap keadaan parti politik di Indonesia dan menganjurkan beberapa penyelesaian untuk penstrukturan parti-parti di Indonesia. Untuk mencapai tujuan ini, artikel ini menggunapakai kajian internet untuk mengutip pelbagai maklumat yang bersesuaian dan menggunakan kaedah kualitatif kerana fenomena parti politik sering bersifat multi-dimensional. Hasil kajian mendapati penstrukturan parti-parti politik di Indonesia perlu dijalankan melalui proses institusinisasi dalaman, pemerkasaan platform politik, memperbaiki sistem pembaharuan, menambah baik komunikasi politik, dan meningkatkan pendanaan politik. Untuk itu, secara dalaman, parti-parti politik perlu memperbaharui peruntukkan perlembagaan parti. Secara luaran pula, kerajaan perlu menyemak kembali peraturan di dalam pendanaan parti politik.    

Kata kunci: parti politik; demokrasi; pendanaan parti politik; komunikasi politik; patologi

 


Full Text:

PDF

References


Alwasilah, A. C. (2003). Pokoknya Kualitatif: Dasar-Dasar Merancang dan Melakukan Penelitian Kualitatif. Jakarta: Pustaka Jaya.

Aminuddin, M. F., & Ramadlan, M. F. S. (2015). Match-All Party: Pragmatisme Politik dan Munculnya Spesies Baru Partai Politik di Indonesia Pasca Pemilu 2009. Jurnal Politik, 1(1): 39-74. https://doi.org/10.7454/jp.v1i1.9

Ansori. (2009). Rasionalitas Komunikatif Habermas. Komunika, 3(1): 90-100.

Constitutional Rights Foundation. (2018). Election Central; Political Parties, Platforms, and Planks.

Firdaus, S. U. (2010). Relevansi Parliamentary Threshold terhadap Pelaksanaan Pemilu yang Demokratis. Jurnal Konstitusi 8(2): 15-25.

Grossmann, M., & Hopkins, D. A. (2015). Ideological Republicans and Group Interest Democrats: The Asymmetry of American Party politics. Perspectives on Politics, 13(1): 119-139.

Haqiqi, P. (2018). Pelembagaan Partai NasDem: Studi Kasus Pelembagaan DPD Partai NasDem Kota Surabaya dalam Menghadapi Pemilu Legislatif 2014. Jurnal Politik Muda, 3(3): 422-433.

Hasim, E. (2018). Peran Komunikasi Partai Politik dalam Proses Rekrutmen Kader Perempuan pada Partai Politik di Aceh. Jurnal Ilmu Komunikasi, 8(3): 297-306.

Hassan, A., Paidi, R., & Huda, M. I. M. (2017). Amendement of Article 9 Japanese Constitution in Shinzo Abe Administration. Akademika, Journal of Southeast Asia Social Sciences and Humanities, 87(3):151-162. https://doi.org/doi.org/10.17576/akad-2017-8703-11

Huntington, S. P. (2006). Political order in changing societies (2nd ed.). Connecticut: Yale University Press.

Ibrahim, M. K., & Nor, M. R. M. (2019). The Development of Islamization in Turkey During Erdoğan Era (2002-2010): Approaches, Efforts and Challenges. Akademika, Journal of Southeast Asia Social Sciences and Humanities 89(1):45-55.

Indiahono, D. (2018). Mencari Partai Politik Ber-Platform Pembangunan Pedesaan. Masyarakat, Kebudayaan Dan Politik, 3(March): 232-235.

Klingemann, H.-D., Hofferbert, R. I., & Budge, I. (1994). Parties, Policies, and Democracy (Theoretical Lenses on Public Policy). Colorado: Westview Press.

Kölln, A.-K., & Polk, J. (2017). Emancipated Party Members: Examining Ideological Incongruence Within Political Parties. Party Politics, 23(1): 18-29. https://doi.org/10.1177/1354068816655566

Lupu, N. (2014). Brand Dilution and the Breakdown of Political Parties in Latin America. World Politics Journals, 66(04): 561-602.

Mainwaring, S., & Scully, T. (1995). Building Democratic Institutions : California: Stanford University Press.

Mayrudin, Y. M. (2017). Dinamika Partai Politik Dan Positioning Ideologi: Studi Tentang Pergeseran Positioning Ideologi Partai-Partai Politik Peserta Pemilu 2014. Journal of Governance, 2(2):163-185.

Nainggolan, B., & Wahyu, Y. (2016). Kompaspedia: Partai Politik 1999-2019 – Konsentrasi & Dekonsentrasi Kuasa. Jakarta: Litbang KOMPAS, Gramedia.

Nasir, N. (2016). Electoral Volatility dalam Perspektif Kelembagaan Partai Politik di Indonesia: Sebuah Analisis Hubungan Partai Politik dengan Konstituen. JPP (Jurnal Politik Profetik), 4(1).

Oyan, J. (2018). Implementasi Fungsi Pengawasan Dewan Perwakilan Rakyat Daerah Kota Manado. JURNAL POLITICO, 6(1): 1-23.

Pane, I. (2014). Analisis Kemampuan Public Speaking Anggota Dprd Kota Makassar Masa Bakti 2009-2014. Jurnal Komunikasi KAREBA, 1(1).

Randall, V., & Svåsand, L. (2002). Party Institutionalization in New Democracies. Party Politics, 8(1), 5–29.

Romli, L. (2016). Reformasi Partai Politik Dan Sistem Kepartaian di Indonesia. Jurnal Politica, 2(2). https://doi.org/10.22212/jp.v2i2.292

Saidon, N. R., Daud, S., & Samsudin, M. (2017). Faktor Kepimpinan dan Gender dalam Penglibatan Politik Wanita di Malaysia (1980-2013) (Leadership and Gender Factors in Women’s Political Participation in Malaysia (1980-2013)). AKADEMIKA, Journal of Southeast Asia Social Sciences and Humanities, 87(3): 61-73. https://doi.org/doi.org/10.17576/akad-2017-8703-05

Sulaeman, A. (2017). Demokrasi, Partai Politik, dan Pemilihan Kepala Daerah. CosmoGov, 1(1), 12.

Suparman, A. N., & Rahman, G. Y. (2017). Partai Politik dan Kaderisasi (Membentuk Partai Politik yang Berkualitas Sesuai dengan Tuntutan Demokrasi). MODERAT (Modern Dan Demokratis), 3(4): 200-216.

Surbakti, R. (2010). Memahami Ilmu Politik. Jakarta: Grasindo.

Ukrainian Quarterly. (2010). Political Platform. Ukrainian Quarterly.

Zed, M. (2004). Metode Penelitian Kepustakaan. Jakarta: Yayasan Pustaka Obor Indonesia.


Refbacks

  • There are currently no refbacks.


ISSN: 0126-5008

eISSN: 0126-8694