JARINGAN KESELAMATAN SOSIAL DI MALAYSIA

Abstract

Perkembangan pesat arus globalisasi sekitar tahun 1990-an telah mengurangkan peranan negara dalam pembangunan di negara-negara yang sedang membangun. Dalam hal ini, pelaksanaan jaringan keselamatan sosial di Malaysia memerlukan sebuah dasar sosial yang bersifat jangka panjang. Dasar sosial tersebut berperanan memberikan bantuan kepada kelompok yang kurang mendapat manfaat daripada program pembangunan ekonomi dan sosiopolitik agar selari dengan pengamalan dalam sistem kapitalisme kebajikan. Kajian ini mengkaji peranan negara dalam melaksanakan jaringan keselamatan sosial melalui program jangka panjang dalam pembangunan sosial di Malaysia. Kajian ini merupakan penyelidikan kualitatif yang bersifat teoretikal dan empirikal termasuklah kaedah temu bual dengan sumber autoritatif dan juga kajian di perpustakaan untuk mendapatkan maklumat mengenai teori-teori ekonomi dan politik di Malaysia. Malaysia memiliki potensi untuk menjadi sebuah negara kebajikan walaupun terdapat beberapa masalah untuk menguruskannya. Malaysia mengambil kira kepentingan peranan pasaran atau sektor swasta khususnya dalam usaha untuk mengurangkan beban negara dalam menyediakan dan menguruskan bantuan kebajikan sosial kepada rakyat. Oleh itu, kerjasama negara dengan pasaran iaitu sektor swasta dilihat memberi kesan khususnya kepada perkembangan pelaksanaan jaringan keselamatan sosial di Malaysia––merujuk kepada konteks pembangunan kapasiti yang menyumbang kepada tenaga kerja di sektor awam dan swasta pada masa hadapan.