Pertembungan Antara Hak Beragama dan Hak Penentuan Kendiri Orang Asli: Adakah DHOA Sediakan Solusi

Muhamad Sayuti Hassan

Abstract


 Hak orang asal telah mendapat pengiktirafan di peringkat antarabangsa khususnya hak penentuan kendiri melalui penerimaan Deklarasi Pertubuhan Bangsa-bangsa Bersatu mengenai Hak Orang Asal (DHOA) 2007 oleh Perhimpunan Agung Pertubuhan Bangsa-bangsa Bersatu (PBB). Meskipun begitu, isu kebebasan beragama dalam kalangan Orang Asli masih belum mendapat penyelesaian yang menyeluruh disisi undang-undang. Sehubungan itu, objektif utama artikel ini adalah untuk menganalisis isu hak kebebasan beragama Orang Asli dari perspektif undang-undang domestik dan undang-undang antarabangsa. Selain itu, artikel ini juga mengenal pasti masalah dan mencadangkan penyelesaian kepada isu berkaitan hak beragama dalam kalangan Orang Asli. Bagi mencapai objektif tersebut, penulisan ini menggunakan kaedah sosio-perundangan dengan memfokuskan kepada peruntukan undang-undang domestik seperti Perlembagaan Persekutan, Akta Orang Asli 1954 (Akta 134) dan dasar-dasar tertentu serta undang-undang antarabangsa. Analisis di dalam artikel ini mendapati bahawa Orang Asli berhak dan bebas untuk menganut agama sejajar dengan pengiktirafan yang diberikan kepada mereka oleh Perlembagaan Persekutuan. Hal ini adalah selari dengan hak penentuan kendiri yang dinyatakan di dalam DHOA dan undang-undang antarabangsa. Dalam konteks ini, sebuah pendekatan yang harmoni harus diimbangi agar isu sensitif seperti ini dapat ditangani dengan baik. Justeru, pendekatan yang dilihat lebih sesuai dan mesra terhadap Orang Asli haruslah diambil termasuklah memberi penekanan diberikan kepada aspek ekonomi, pendidikan dan isu utama bagi Orang Asli iaitu isu tanah adat. Tidak dinafikan bahawa isu agama adalah isu yang penting, tetapi isu tanah adat bagi Orang Asli adalah nyawa mereka.

 

The Conflict Between Religious Rights and the Right to Self-determination of Aboriginal Peoples: Is UNDRIP Provide A Solution

The rights of indigenous peoples have been recognized internationally, especially the right to self-determination through the adoption of the United Nations Declaration on the Rights of Indigenous Peoples (UNDRIP) 2007 by the General Assembly of the United Nations (UN). Despite of that recognition, comprehensive legal solution to the issue of religious freedom among the Orang Asli is yet to be seen. Therefore, the main objective of this article is to analyze the issue of religious freedom of Orang Asli from the perspective of domestic and international law. In addition, this article also identifies problems and suggests solutions to issues related to religious rights among Orang Asli. To achieve this objective, the study uses socio-legal methods by focusing on the provisions of domestic law such as the Federal Constitution, the Orang Asli Act 1954 (Act 134) and certain policies and international law. The analysis in this article found that the Orang Asli are entitled and have a freedom to practice their religion in accordance with the recognition provided by the Federal Constitution. This is in line with the rights to self-determination of indigenous peoples as stipulated in UNDRIP and international law. In this context, a harmonious approach must be balanced to allow the sensitive issues can be properly addressed. Thus, the approach that is seen more appropriate and friendly towards the Orang Asli should be taken, by emphasising to the economic, educational and main issues for the Orang Asli, namely the issue of customary land. Without denying that the issue freedom of religion is an important one, but the issue of customary land for the Orang Asli is their life.

 

Keywords


DHOA; orang asal; Orang Asli; hak penentuan kendiri; undang-undang antarabangsa; kebebasan beragama

Full Text:

PDF

Refbacks

  • There are currently no refbacks.


 


 

ISSN 0126-5636 | e-ISSN : 2600-8556

Faculty of Islamic Studies
Universiti Kebangsaan Malaysia
43600 UKM Bangi, Selangor Darul Ehsan
MALAYSIA

© Copyright UKM Press, Universiti Kebangsaan Malaysia